IJslanderstal Efnisstaðir

2017 was voor ons een jaar met hoge toppen en diepe dalen. Vooral op paardengebied zat het ons in 2017 niet mee, verre van zelfs. Toch beleefden we ook een aantal mooie momenten. We nemen jullie graag mee in een terugblik op ons 2017.

Het plaatje klopt niet… Over de aanschaf van een nieuw IJslands paard. Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in december 2017.

Gemengde gevoelens... Over Friezencarrousel Phaidra na afloop van Ahoy. Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in oktober 2017.

"Domme pech..." De woorden echoën in mijn hoofd... Over het diepbedroevende afscheid van onze jonge, drachtige merrie Kolgá. Een blog die ik hoopte nooit te hoeven schrijven. Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in oktober 2017.

Wat gisteravond begon als ‘nog even’ de paarden voeren, eindigde in een nachtmerrie. Na een lange dag vol dansen in Almere, gingen we nog even snel langs de paarden. Even hooi voeren, mesten zouden we morgen wel doen. Al terwijl ik naar het hek liep hoorde ik een zachte hinnik van Kólga uit de stal komen, eentje die ik niet herkende en die zeker niet klonk als haar begroetingshinnikje. Ook toen ik terug liep met een zak hooi vanaf de schuur, kwam Kólga niet de stal uit. Foute boel. Ik sprintte - op mijn hakken, want die had ik nog aan - naar de plaats waar we de stroom van de omheining kunnen halen en schoot tussen de draden door naar Kólga.

Onbetaalbare momenten. Over Friezencarrousel Phaidra in aanloop naar Ahoy. Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in september 2017.

Ik trap flink door, terwijl de wind in mijn gezicht slaat. Mijn telefoon gaat, en aan het onbekende nummer zie ik dat het de dierenarts is. "Kan ik over een half uurtje bij jullie terecht?" Ik bevestig dat, en fiets gauw door naar huis. Een half uurtje geeft me nog mooi de tijd om even naar het toilet te gaan en stalschoenen aan te trekken. En dan gauw weer op de fiets, want Kólga wordt gescand...

Met geen pen te beschrijven! Over het WK IJslandse paarden in 2017 te Oirschot. Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in september 2017.

Ruim twee maanden geleden meldden we dat Kólga helaas niet drachtig was. Daarna bleef het even stil. Kólga was niet drachtig en we hadden toch enkele dagen nodig om tot een nieuw plan van aanpak te komen, dus wat konden we daarover vertellen? Maar terwijl er een Kólga-plan werd opgesteld, kregen we het druk met verven, klussen en verhuizen. Om de chaos compleet te maken, vond er ook nog een WK plaats in Nederland! Lees gauw verder voor een uitgebreide update. Met zijn allen op de WK! Je ziet het goed, eerste rij!

Huhhh?! Over het 'Kurt system', een trainingsmethode voor renpaarden. Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in augustus 2018.

Leeg..! Over het verloop van de dracht van onze merrie Kolgá. Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in juni 2017.

Gisteren zouden we op 373 dagen dracht zitten. Wachten duurt lang, en helemaal als je merrie over tijd gaat. Al die 373 dagen hebben we Kólga nauwlettend in de gaten gehouden. Toen ze mager werd in februari , schrokken we ons een ongeluk en zetten we alle zeilen bij om Kollie weer dik te krijgen.

Hé, een ezel! Over het bemensen en bepaarden van een stand op Animal Event. Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in mei 2017.

Inmiddels zijn we de 335 dagen dracht (gemiddeld voor 'grote paarden') voorbij. Kólga's veulen zit nog netjes in de cadeauverpakking en voorlopig lijkt dat ook zo te blijven. Maar, Kólga maakte het op Koningsdag toch wel even spannend...

Zwabberende achterhand... Over een gebitsbehandleing bij onze paarden. Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in april 2017.

In de IJslanderwereld is de term 'pony' over het algemeen een no-go  als het om IJslanders gaat. Hoewel ik persoonlijk weinig problemen met het woord pony voor een IJslander heb, probeer ik op 'officiële' gelegenheden (zoals demo's namens het NSIJP) en op onze Facebook en blog zoveel mogelijk de term 'paard' te gebruiken als ik het over een van onze IJslandse dames heb. In huiselijke kring wil ik het woord pony nog wel eens gebruiken, en dan natuurlijk vooral uitgesproken als "poownie" of het platte "ponnie". Een andere gelegenheid waarbij mijn dames degraderen tot ponnies , is als ik kwaad op ze ben. En dat laatste, dat is nu het geval.

Vrijdagmiddag, tijd voor mijn allereerste borrel op het werk. De borrel werd vooraf gegaan door het maandelijkse 'seminar' waarin twee van mijn collega's een wetenschappelijke presentatie over hun onderwerp hielden. En, omdat het mijn eerste seminar was, had ik de eer een korte presentatie over, jawel, mezelf te houden.

Politiefuik... Over een bezoek aan het Ruitercafé. Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in maart 2017.

Zuchtend zet ik nog eens kracht op de pedalen. Het is koud. Het regent. Ik heb wind tegen. Ik zet nog eens kracht. Mijn longen vullen zich met de koude lucht terwijl ik tegen het viaduct op ploeter. Mijn broek is inmiddels doorweekt en ik zie geen hand voor ogen door de regen die in mijn gezicht waait. Waarom, wáárom wilde ik ook alweer met de fiets naar de paarden?

Ik wilde al tijden een gevlochten hoofdstel. Vorig jaar kreeg ik het Pfiff IJslanderhoofdstel, een zwart leren hoofdstel met gevlochten accenten en goudkleurig (messing) beslag. De lage neusriem en de bakstukken zijn gevlochten. Het hoofdstel heeft geen keel- en frontriem en wordt geleverd met nylon teugels met clips en leren stopjes. Een bit wordt niet meegeleverd. In deze review vertellen we over onze ervaringen met dit hoofdstel.

Koortsachtig... Over fysieke kwetsbaarheid in de paardenwereld. Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in februari 2017.

Geen zorgen, deze post is geen aankondiging van een (tijdelijke) stop in het bloggen of zelfs met de paarden. Nee, deze blogpost gaat over een bijzonder momemt dat ik nog niet zo lang geleden met Gryla mocht beleven.

Tweehonderdenveertig dagen alweer! Acht maanden! De tijd vliegt! Onze mooie dame draagt al 240 dagen een baby-Kollie in haar buik. Hoog tijd om eens te kijken naar haar lichamelijke veranderingen!

Mijmeren... Over terugblikken op weer een jaar met de paarden. Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in januari 2017.

Dit verhaal speelt zich af twee weken voor het eerder geplaatste koliekverhaal . Deze twee hadden - gelukkig - niets met elkaar te maken 'Die-hiet, kom dan,' zeg ik enigszins bezorgd. Het is maandagavond, Patrick en ik voeren samen de paarden. We hebben net hooi in de ruif gegooid, maar Dita toont maar weinig interesse. 'Dita, eten!' Dita komt sloom onze kant op. 'Dietje toch, wat is er?' Ik kijk Patrick aan. We denken hetzelfde: die  heeft wel érg weinig zin in hooi...