Mijmeren...

Mijmeren...
Over terugblikken op weer een jaar met de paarden.

Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in januari 2017.



Mijmeren... In de auto is het heerlijk warm. Buiten is het ijzig koud. De vacht van de paarden is bedekt met een laagje rijp. Vooral in de voorpluk en rond de oren ziet dat er fascinerend uit. Zijzelf zijn totaal niet bezig met de schoonheid van de natuur. 'Kom nu maar op met dat hooi!' Maar ze zullen nog even moeten wachten...

Berijpte oren

Woensdagochtend 28 december. Op het randje van de jaarwisseling. Ik ben niet zo van jaaroverzichten en goede voornemens. Elke dag opnieuw schrijf je geschiedenis en leg je het fundament van de toekomst. Maar mijmeren... In m'n favoriete stoel bij het raam, voeten op de verwarming. Het merendeel van mijn blogs is daar ontstaan. Kijkend naar dat oer-Hollandse plaatje van drie paardjes bij een schuilstalletje, op een bevroren weide omgeven door knotwilgen, dwalen mijn gedachten toch naar wat is geweest en wat nog gaat komen... 

Kólga, die alweer een jaar geleden onze kudde kwam verrijken. De perikelen met de trailer door de modder. Haar logeerpartij met Pinksteren. Ver weg in de polder. Bij de hengst, die we met veel zorg hadden uitgezocht. Als een van de eersten werd ze drachtig gescand. Een fantastisch avontuur! 

Dita, onze tutmuts, die ons een maand geleden dwong om na te denken over een zware, risicovolle operatie of euthanaseren. Ik voel onmiddellijk weer de verlammende pijn van dat moment. Maar... ze staat er nog! De nachtelijke paraffinespoeling en haar enorme wilskracht trokken haar er doorheen.

Grýla. Wat een toppaard qua karakter! Die door de vele trainingsuurtjes met Bernette eindelijk het juiste tölt-knopje lijkt te vinden. Naar steeds minder lateraal. Die de harmonie in haar kudde goed bewaakt. 

Zie ze daar nu eens samen staan! Het ultieme gevoel van trots en dankbaarheid!

Berijpte vacht

Dit jaar leerde ik ook Hannah kennen. Een bijzondere ontmoeting, gevolgd door veel bijzondere momenten. Twee uitspraken staan in mijn geheugen gegrift. "Ze is hartstikke braaf hoor! Ze doet precies wat je vráágt. Dat is alleen niet wat je wílt!" En nog zo’n binnenkomer: "Waarom zou ze je uitproberen?! Wellicht doe je het de eerste keer nog niet goed genoeg en dwingt ze je om het de tweede keer wel voor de volle honderd procent te doen." De stappen in paardrijden die ik daar gezet heb...! Fysiek én mentaal! Dé bevestiging van dat het goed was dat ik ‘een Hannah’ heb gezocht. Ook dat emotioneert me... 

En de toekomst...? Doorgaan! Gewoon lekker zo doorgaan! Met uiteraard de hoop dat de dracht van Kólga een voorspoedige afloop heeft met een pracht van een veulen. En... dat ik (ooit) weer op Grýla
kan stappen en haar kan rijden op een voor haar waardige wijze.

Natuurlijk weer genieten van Ice Horse en uiteraard van het WK IJslandse paarden.

Onze hoefsmid arriveert. Werk aan de winkel! Er komen nieuwe momenten om te... mijmeren...