Zoek een Hannah!

Zoek een Hannah!
Over het nut en de noodzaak van een goede paardrij-instructeur.

Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in november 2016.

 "Jij moet naar Hannah! Ik kan je op een paard zetten en vertellen wat je moet doen, maar ik kan niet wat Hannah wel kan. En.. Hannah heeft hele geschikte IJslandse lespaarden."

Zwarta

Bernette heeft net les gehad van onze hoefsmid, die ook instructeur en wat al niet meer is op paardengebied. Als hij Grýla van nieuwe hoefijzers voorziet, praten we na. Als het gesprek een bepaalde wending neemt, raap ik alle moed bij elkaar om mijn vertwijfelde vraag te stellen: "Wat zou jij míj nu aanraden om te doen?" Want het rijden gaat niet goed en ik wil zó graag. 

 "Hannah! En ik denk dat het wel klikt." Uit de stelligheid klinkt hoop. Hoop! Op dat het ooit nog wat gaat worden. Met mij! Maar.. who the f*ck is Hannah?! Ik bezoek thuis gelijk haar website. En besluit, voor het sprankje hoop weer gedoofd is, haar een e-mail te sturen. Heel open, zodat ze dondersgoed weet waaraan ze begint. Ik ontvang een uiterst lieve reactie doorspekt van het respect voor mijn getoonde kwetsbaarheid. Met de uitnodigende woorden "ik kan zeker iets met iemand zoals jij". 

Drie dagen later heb ik les. En daar is Hannah. Iets ouder dan ik ben, (jammer-van-dat) sigaretje en rust. Een en al rust. Ik voel me gelijk op mijn gemak. Zwarta wordt mijn sparringpartner. Een al wat oudere, zeer ervaren en door en door betrouwbare merrie. Tegen de tijd dat ik op haar zit, zijn mijn gierende zenuwen tot zwijgen gekomen. Mag ik zijn wie ik ben en zoals ik ben. Hannah oordeelt niet. Die vraagt ook niet laat maar iets zien. Nee, die begint gewoon van de basis af aan, een goede zit en een fijn contact met je paard. Vanuit liggend met mijn neus in de manen naar mijn loodlijn in zit. Het hele lichaam volledig ontspannen. Naar het dragen van een grote kermis-teddybeer met mijn armen. Met oeverloos geduld. Uitleggen op tig verschillende manieren en laten voelen. Voelen! 

Zwarta, gefotografeerd door Lente Fokker

Met die fantastische conclusie: "Jij gaat het zeker leren! Er is geen enkele fysieke belemmering. Het gaat alleen tijd kosten. Tijd om bij jou als bèta je printplaatje wat verder uit te bouwen."

Wat een fantastische boodschap! Ik geloof het. Nee, ik wéét dat ze gelijk heeft. Mijn eerste les bij Hannah was op 3 april van dit jaar. Inmiddels ben ik vele lessen en stapjes verder. Naar balans én vertrouwen. Naar draf én galop. Alleen het sturen... Dat zat zo dwarsgebakken fout! Daar moet ik nog zó bij nadenken. Keukenkastje! Keukenkastje! 

Over mijn Hannah-ervaringen valt nog veel te verhalen en dat zal ik zeker doen. Maar worstel je met het paardrijden en daarbij vooral met jezelf: Zoek een Hannah! 

Voor mij is het inmiddels een uitje.. ik mág naar Hannah..