"Spannend!"

Over het ophalen van onze nieuwe merrie, Kolgá, uit het begrazingsbebied. Waar een wil is, is een weg...

Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in januari 2016.

"Spannend! Ik heb gewoon een knoop in mijn maag. Denk niet dat ik er veel in krijg." Aldus Bernette aan het ontbijt. Ik voel zelf ook de nodige kriebels in de buik. Zo benieuwd!

Nog even een laatste check of we alles bij ons hebben. De trailer aanhaken en daar gaan we.

Volgens het navigatiesysteem moeten we het laatste stuk over onverharde wegen rijden. Het zandpad is zo smal dat ik het mis en Bernette moet keren. Na honderd meter zakt de moed me volledig in de schoenen. Een enorme modderpoel beslaat de hele breedte van de weg. Bernette aarzelt echter geen moment -die heeft vandaag maar één doel- en rijdt de combinatie overtuigend naar de overkant. Helaas wordt het er niet beter op. Diepe sporen in de drassige ondergrond. Het resultaat van een periode met zware regenval. Voor een 4-wheel drive al een opgave laat staan voor een stationwagon met trailer. Vlak voor de eindbestemming volgt de ultieme test. De enige optie is tussen de rij afzetpaaltjes door te manoeuvreren en via het schelpenfietspad parallel aan de zandweg te rijden. De opluchting 'bestemming bereikt' is maar van korte duur. Rechts bevindt zich een slagboom met hangslot; links een wild-hek. Geen mens of paard te bekennen. K! Dit kan niet goed zijn... Dus... terug(!) naar de bewoonde wereld.

Daar -zonder mijn gevreesde inmenging van de brandweer- de volgende ellende: de 'middle of nowhere' heeft geen bereik. Tien belpogingen verder heb ik eindelijk iemand te pakken. "We kunnen het niet vinden!" De humor wil dat de werkelijke bestemming (Foutje, bedankt!) volledig over verharde wegen bereikbaar is. Vijf minuten later zijn we ter plaatse.

Daar komt de kudde IJslandse paarden met de begeleiders net aan bij de kraal. De paarden worden snel en effectief gescheiden in paarden die op transport gaan en dieren die nog een paar dagen blijven. Bij de paarden die op reis gaan is ook Kólga. Onze(!) Kólga!


Een trotse Bernette met Kolgá

Het begrazingsgebied krijgt een nieuwe bestemming. Wisenten. Dus moet de kudde IJslanders plaatsmaken. Aan ons is gevraagd of we het paardje waar Bernette haar zinnen op heeft gezet een jaar eerder over willen nemen. Dat werd een volmondig 'ja!'. Met wel de nodige schriftelijke afspraken en ik als voorlopige nieuwe eigenaar. Bij ons krijgt ze nog een jaartje rust. Qua opvoeding alleen de grondbeginselen in de omgang met mensen. En... komend jaar of het jaar erop hopen we op een veulen.

De jonge en nog onervaren paarden worden wonderbaarlijk snel geladen. De rust en gedecideerdheid van de aanwezigen geeft vertrouwen en laat geen andere keuze. Zo ook Kólga. Tijd om afscheid te nemen en huiswaarts te keren. Kijken hoe de ontmoeting gaat met onze andere dametjes. Spannend...!

Kolgá