Pislucht!
Over een bijzonder bezoekje aan de IJslandse paarden, waaronder Kolgá, in het begrazingsgebied.

Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in september 2015.


Pislucht! Er welt een enorme onwelriekende geur op van de achterbank. De auto is loeiheet door de brandende zon en de hitte versterkt de stank. Getver! En.. we hebben nog wel wat kilometers te gaan. 

Bernette droomt al jaren van het fokken van een eigen veulen. Hele studies worden gemaakt van bloedlijnen. Een naam voor de toekomstige stal is ook al bedacht. Grootste vraag is uiteindelijk: zou je met je huidige IJslander-merrie wel moeten fokken? Is het wenselijk of voorzie je dan puur in een eigen behoefte? Van Grýla haar karakter kun je er niet genoeg hebben. Qua bouw en gangen is ze echter geen topper. Bovendien heeft ze een lichte vorm van eczeem.   

Maar zoals zo vaak als je openstaat voor wat er op je pad komt, vallen de puzzelstukjes vanzelf op hun plaats.

Bernette is inmiddels goed bevriend met de eigenaren van een stoeterij. Zij (h)erkennen haar ambitie, talenten en passie voor paarden. En... zij zijn de eigenaren van het jonge paard waar Bernette tijdens de fokkerijpresentatie als een blok voor viel. Serieuze plannen zijn er gemaakt. Als ze dit paard nu voor haar reserveren, dan kan deze merrie met drie jaar een veulen krijgen en met vier jaar worden ingereden. Tegen die tijd is Bernette klaar met haar studie. Daarmee is het hoofdstuk ‘Grýla met een veulen’ afgesloten. 

Het mooie van het opgroeien van een IJslander is dat het plaatsvindt in de kudde in de vrije natuur. Ik zeg geen 'nee' als Bernette mij na een rondje met Grýla vraagt of ik meega wandelen in de begrazing. Ik ben er nog nooit geweest en wellicht zien we de kudde waarin haar favoriet ook staat. Even later lopen we met de honden in het prachtige natuurreservaat en spotten we al gauw de groep IJslanders.



Merrie met veulen in de begrazing

Als altijd zijn er paarden die je negeren en paarden die om de een of andere reden vinden dat ze je moeten ontmoeten. Hoe bijzonder kan dat zijn! Als ik in de vork van een boomstam zit, komt één van de merries aan mijn hals ruiken. Ik voel haar warme adem over mijn huid strijken. Ze legt haar hoofd over mijn schouder op mijn rug en blijft zo tijden staan. Ik rust op jou; rust jij maar op mij. Alles vloeit van me af. Zo overweldigend! Als ze eindelijk wegloopt, neemt een jaarling haar plaats in.



Marja met de jaarling

Het bijzondere moment wordt wreed verstoord door een uitroep van Oudste. Blijkbaar wil onze reu ook een duit in het zakje doen. Als jij die merrie zo leuk vindt, neem ik haar geur wel mee. En... rolt lekker door haar verse urine... 

Op de terugweg dromen we vrolijk verder. Stank of niet. Oudste: "Wellicht moet je een eigen paard nemen."
Eén droom wordt bij thuiskomst gelijk verwezenlijkt. Onze reu gaat linea recta onder de tuinslang. De rest zien we wel.. Voor nu... weg met die pislucht!