De aanvraag van een stalnaam: ons avontuur begint

Op een gegeven moment kwam de droom om eens een veulen te fokken. Met de aanschaf van een geschikte merrie werden die plannen steeds concreter. Zoals bij veel stamboeken is het ook bij Ijslanders gebruikelijk om de veulens een stalnaam mee te geven. Met de zoektocht naar een geschikte naam en de uiteindelijke goedkeuring daarvan begon ons avontuur.


Onze eisen

Toen wij begonnen met brainstormen voor een geschikte naam, hadden wij al enkele eisen. Zo wilden wij graag een Ijslandse naam, gewoon omdat we dat mooier vinden dan een Nederlandse. Verder waren we enigszins huiverig voor namen die echt naar een plaats zouden verwijzen, omdat wij natuurlijk niet zeker weten waar wij in de toekomst zullen wonen. Daarnaast wilden wij echt iets wat bij ons zou passen.

De zoektocht

Vele namen en ideeën hebben de revue gepasseerd. In eerste instantie dachten we aan iets wat met dansen te maken zou hebben. Helaas vonden we in deze hoek niets dat ons aansprak. Daarna dachten we aan een verwijzing naar Grýla, zonder haar naam te gebruiken. Ideeën over waar de mythologische figuur Grýla vandaan komt liepen ook op niets uit. Verder dachten we nog aan pompoenen, omdat mijn schoonmoeder daar zo fanatiek mee is, maar dat voelde niet als ‘ons’.
Onze stal ligt vlak naast Gemonde, een klein dorp in de gemeente Sint-Michielsgestel. Een speelse verwijzing naar Gemonde, dat in carnavalstijd ‘Mullukzuipertjesland’ heet, vonden we in Mjolkurpostur of Skrygámur (Skyrvretertje en een zoon van Grýla). Maar naast dat het voor ons nog steeds niet dé naam was, was de eerste naam al bezet, zo bleek later.

En dan heb je een naam, maar...

Op een gegeven moment kwam de naam Efnafræði (scheikunde of chemie) naar boven. Dat voelde als een goede naam. Totdat het moment van aanvraag kwam en de naam gecontroleerd werd. In het Ijslands verwijst een naam altijd naar een plaats, of het woord staðir (of iets in eenzelfde betekenis) dient toegevoegd te worden. Als we dat op Efnafræði zouden toepassen, dan zou de naam wel erg lang worden. Of we zouden doorgaan voor ons oorspronkelijk idee, en dan dus een ‘foute’ naam hebben. Het stamboek keurt zo’n naam overigens wel goed, maar het is dus officieel geen correct Ijslands.

Wij besloten om daar niet mee verder te gaan. Onszelf kennende zou dat gevoel van ‘fout’ op een gegeven moment gaan knagen.

De zoektocht gaat verder

Gelukkig deed het stamboek ons meteen een ander voorstel: Efnisstaðir. Afgeleid van efnis en dus toch in dezelfde trant als onze eerdere naam. Nog even keken we terug op Skyrgámur, maar in combinatie met staðir werd dat een onuitspreekbare naam. Om nog maar te zwijgen over de correcte verbuiging met stöðum erachter… Nee, dat werd hem ook niet. Even dachten we aan Grýlustaðir, maar die permanente directe verwijzing naar Grýla stond ons wat tegen. Immers, als ze plotseling zou komen te overlijden, worden we continu aan haar herinnerd door die naam. Dat leek ons geen goed idee.

De definitieve naam

Terwijl we andere opties overwogen, kwamen we toch steeds terug op Efnisstaðir. En het klonk hoe langer, hoe beter. En dan verwijst het ook nog eens naar chemie, wat voor ons meerdere betekenissen heeft. Ja, dat moest dan toch dé naam worden, onze naam.

Aanvraag van onze stalnaam gepubliceerd in IJP nr.5 van 2015.

Aanvraag en goedkeuring

En dan zet je door, dien je de officiële aanvraag in, voldoe je de betaling en zie je de naam gepubliceerd in de IJP. Dan volgen er vier weken van wachten, waarin je hoopt dat niemand bezwaar aantekent. Na die vier weken is het dan eindelijk officieel: onze eigen stalnaam! 

 

Reacties