Zwabberende achterhand


Zwabberende achterhand...
Over een gebitsbehandleing bij onze paarden.

Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in april 2017.



Zwabberde achterhand... Het ziet er uiterst koddig uit. Als de 'wiebel-wiebel'-pas in de rumba. Grýla verzet opnieuw slepend een achterbeen. Ze helt vervaarlijk over naar links. Corrigeert manmoedig, om vervolgens volledig over te hellen naar rechts... 

Het is tijd voor de jaarlijkse apk. Zodanig gepland dat ook het op komst zijnde veulen zo optimaal mogelijk mee kan profiteren van de vaccinatie van zijn/haar moeder, Kólga. Moeders eet momenteel met lange tanden, dus wordt haar gebit gecontroleerd. De oefeningen met het hoofdstel en bit werpen hun vruchten af, want ze laat rustig een mondklem plaatsen. Een gebitsbehandelingetje kan geen kwaad, maar is niet dusdanig urgent om daar door stress en sedatie de dracht voor op het spel te zetten. Aandachtspuntje voor later. 

Het tandarts-lot blijft de andere twee niet bespaard. Normaalgesproken gebeurt dat op de paddock. Tandartswagentje naast de afrastering en alle instrumenten tussen de draden door. Als het wagentje is geparkeerd, wordt het tijd om deze op de stroom aan te sluiten. Stroom! Aan alles gedacht dit keer, nou ja alles..., behalve aan de stroom. Bernette rent als een speer naar de schuur op zoek naar de haspel. Hoppa, stekker erin. En... pats! Stop ligt eruit. Eigenaar zoeken, rommelen in de meterkast, nieuwe haspel... en... geen stroom. De dierenarts is van alle gemakken voorzien en heeft zelf ook een verlengsnoer bij zich. Nieuwe uitrol. En... twee meter te kort! 

Enige oplossing: behandelen op de oprit. Even later ondergaat Grýla suf van het roesje gelaten haar behandeling. Haar terugbrengen naar de paddock om plaats te maken voor Dita is een ander verhaal. De sedatie heeft erin gehakt als een wijntje op de vermoeide nuchtere maag op een vrijdagmiddagborrel. Ze kan nauwelijks op haar benen staan. Laat staan lopen. Net als een paar weken geleden toen de osteopaat haar rug en ribben heerlijk had losgemaakt.


Dita gereed voor de gebitsbehandeling


Uit voorzorg krijgt ‘ons Diet’, een paar maatjes kleiner, een nog verder aangepaste dosering. Maar Dita zou ‘ons Diet’ niet zijn als ze niet net zo alert bleef als een kat op een laserpointer. Bij spuiten! En terwijl Grýla stomdronken met open mond op de paddock staat, is Dita pas met een dubbele dosis net onder zeil te krijgen. 

Helaas heeft ze spleetjes tussen de tanden. Groene drab wordt eruit gevist, beroken en onder de neus van Bernette gestoken. “Ruik maar eens!” Daar waar chemici juist als vanzelf leren werkafstand te bewaren, brengen dierenartsen alles onder de neus. Geur zegt zoveel... Bernette deinst van de lucht een paar meter achteruit. Getver! Hét bewijs dat er etensresten blijven zitten. Vullingen kunnen dit eventueel verhelpen. Nog een aandachtspuntje voor later. 

Dan mag ook Dita terug naar de paddock. Haar verzet blijkt gebroken. Daar gaat de tweede... zwabberende achterhand...

Reacties