Spannend: Kólga werd vorige week dinsdag gescand...

Ik trap flink door, terwijl de wind in mijn gezicht slaat. Mijn telefoon gaat, en aan het onbekende nummer zie ik dat het de dierenarts is. "Kan ik over een half uurtje bij jullie terecht?" Ik bevestig dat, en fiets gauw door naar huis. Een half uurtje geeft me nog mooi de tijd om even naar het toilet te gaan en stalschoenen aan te trekken. En dan gauw weer op de fiets, want Kólga wordt gescand...

Op de fiets denk ik na over de vorige keren dat we lieten scannen. Op mijn verjaardag bleek ze toen 3 weken drachtig, wat een prachtig cadeau! Vier weken later zagen we een hartje. Euforisch van blijdschap waren we. En toen begon het lange wachten, maar er gebeurde eigenlijk maar weinig. Op 5 juni van dit jaar gaf de dierenarts toen het antwoord dat aankwam als een klap in ons gezicht: Kólga was hartstikke leeg.

En voor deze keer ben ik dus extra zenuwachtig. Kólga lijkt wel dik, maar ja, dat dacht ik de vorige keer ook... Daarnaast had ik haar eerder deze week al eens zien plassen toen ik met Gryla thuis kwam, iets wat ze normaal gesproken nooit doet... Ze zou toch niet weer hengstig geworden zijn??

De dierenarts arriveert kort na mij en komt, zoals altijd, snel ter zake. Het echo-apparaat wordt naar binnen gebracht. Gespannen wacht ik af. 

Kólga's vorige scan, toen ze 14 dagen drachtig
was van Djákni.

"Ik krijg het niet eens helemaal in beeld," zegt de dierenarts. "Ik zie alleen maar stukjes veulen."
Opgelucht haal ik adem: "als die stukjes aan elkaar zitten is het goed!"
De dierenarts bevestigt dat. "Ze is hartstikke mooi drachtig."

Ik geef Kólga een kus op haar zachte neusje. Ons meisje is 68 dagen drachtig. Ze ziet er goed uit. Het veulen ziet er goed uit. Het aftellen kan weer beginnen.