Huhhh?!
Huhhh?!
Over het 'Kurt system', een trainingsmethode voor renpaarden.
Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in augustus 2018.
Huhhh?! Ik kijk verbaasd naar het stilstaande beeld van de video. Kijk nog eens en zet het filmpje in beweging. Met stijgende verbazing klik 'm zeker nog twee keer aan.
De rensport is een tak van paardensport waar ik -buiten de boeken van Dick Francis- eigenlijk niks mee heb. Ik heb diep respect voor de jockey als het gaat om het houden van de balans in de verlichte zit bij die enorme snelheden, maar dan heb je het wel gehad. Het wereldje van wedden, het continue opzwepen van de dieren, het trekt mij totaal niet.
Naar blijkt uit het bericht bij de video behalen te weinig jonge potentiële renpaarden de wedstrijdbaan. Dit is in het opleidingstraject deels te wijten aan de jockeys. En daar heeft trainer Kurt nu iets op gevonden. Een bedrijf in rollercoasters heeft in opdracht een overdekte ovaalbaan aangelegd van anderhalve kilometer waarin vijf karretjes met tien paarden rondjes kunnen draaien. Van stap tot galop. In het midden van elk karretje een begeleider en aan weerszijden een paard. Het ziet er bizar uit. Een stapmolen op pretparkniveau. Kosten 40 miljoen euro.
Ik verbeeld me een Efteling-deuntje, zoals Wibi Soerjadi laatst speelde, en zie bordjes met 'de wachttijd is vanaf hier 30 minuten'. Debby X staat in de wachtrij nerveus te trappelen en BoraBora Plus moet hoognodig plassen...
Maar ja, het past volledig bij de telkens oplaaiende discussie over het opleiden van jonge paarden. Bewegen en belasten zijn heel verschillende dingen. Dat weet iedereen. Jonge paarden moeten bewegen, maar te jong berijden is funest voor de rug met alle risico's op mentale problemen. Paarden zien er helaas al redelijk jong volwassen uit en mentaal lijken ze dan de hele wereld al aan te kunnen. Daar komt bij dat we zo vreselijk graag met ze aan de slag willen, helemaal als daar ook nog eens financiële belangen mee zijn gemoeid. Dus sussen we onszelf maar wat graag met het plaatje van de buitenkant.
Terug naar het 'Kurt system'. Wat ik me serieus afvraag: wat doet zo'n jockey dan eigenlijk verkeerd? Die kerels wegen helemaal niks. Ik vermoed dat het gebruikelijke wegen met een keukenweegschaal wordt gedaan. Het is verbazingwekkend dat ze met paard en al over de finish komen en niet door de gegenereerde tegenwind volledig van hun paard geblazen worden.
Heeft zo'n 'attractie' nu echt voordelen als je alleen het gewicht van de ruiter telt? Hoe geestdodend zijn die ritjes op termijn? Gaan ze met deze trainingsmethode wel de letterlijke en figuurlijke eindstreep halen?
Ik ben er nog niet over uit of dit nu een aanwinst is of niet. De tijd zal het leren. Vooralsnog kom ik niet veel verder dan wat is het volgende in de paardenwereld dat me gaat brengen tot … huhhh?!
Voor de geïnteresseerde: hierbij een link naar het betreffende filmpje op YouTube.
Over het 'Kurt system', een trainingsmethode voor renpaarden.
Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazine in augustus 2018.
Huhhh?! Ik kijk verbaasd naar het stilstaande beeld van de video. Kijk nog eens en zet het filmpje in beweging. Met stijgende verbazing klik 'm zeker nog twee keer aan.
De rensport is een tak van paardensport waar ik -buiten de boeken van Dick Francis- eigenlijk niks mee heb. Ik heb diep respect voor de jockey als het gaat om het houden van de balans in de verlichte zit bij die enorme snelheden, maar dan heb je het wel gehad. Het wereldje van wedden, het continue opzwepen van de dieren, het trekt mij totaal niet.
Naar blijkt uit het bericht bij de video behalen te weinig jonge potentiële renpaarden de wedstrijdbaan. Dit is in het opleidingstraject deels te wijten aan de jockeys. En daar heeft trainer Kurt nu iets op gevonden. Een bedrijf in rollercoasters heeft in opdracht een overdekte ovaalbaan aangelegd van anderhalve kilometer waarin vijf karretjes met tien paarden rondjes kunnen draaien. Van stap tot galop. In het midden van elk karretje een begeleider en aan weerszijden een paard. Het ziet er bizar uit. Een stapmolen op pretparkniveau. Kosten 40 miljoen euro.
Ik verbeeld me een Efteling-deuntje, zoals Wibi Soerjadi laatst speelde, en zie bordjes met 'de wachttijd is vanaf hier 30 minuten'. Debby X staat in de wachtrij nerveus te trappelen en BoraBora Plus moet hoognodig plassen...
Maar ja, het past volledig bij de telkens oplaaiende discussie over het opleiden van jonge paarden. Bewegen en belasten zijn heel verschillende dingen. Dat weet iedereen. Jonge paarden moeten bewegen, maar te jong berijden is funest voor de rug met alle risico's op mentale problemen. Paarden zien er helaas al redelijk jong volwassen uit en mentaal lijken ze dan de hele wereld al aan te kunnen. Daar komt bij dat we zo vreselijk graag met ze aan de slag willen, helemaal als daar ook nog eens financiële belangen mee zijn gemoeid. Dus sussen we onszelf maar wat graag met het plaatje van de buitenkant.
Terug naar het 'Kurt system'. Wat ik me serieus afvraag: wat doet zo'n jockey dan eigenlijk verkeerd? Die kerels wegen helemaal niks. Ik vermoed dat het gebruikelijke wegen met een keukenweegschaal wordt gedaan. Het is verbazingwekkend dat ze met paard en al over de finish komen en niet door de gegenereerde tegenwind volledig van hun paard geblazen worden.
Heeft zo'n 'attractie' nu echt voordelen als je alleen het gewicht van de ruiter telt? Hoe geestdodend zijn die ritjes op termijn? Gaan ze met deze trainingsmethode wel de letterlijke en figuurlijke eindstreep halen?
Ik ben er nog niet over uit of dit nu een aanwinst is of niet. De tijd zal het leren. Vooralsnog kom ik niet veel verder dan wat is het volgende in de paardenwereld dat me gaat brengen tot … huhhh?!
Voor de geïnteresseerde: hierbij een link naar het betreffende filmpje op YouTube.
Reacties
Een reactie posten