IJslandersport op de Olympische Spelen
Inmiddels zijn de atleten gehuldigd, zijn de tv-kijkers weer terug in hun normale ritme en kijken we al uit naar een volgende editie. De afgelopen weken stonden in het teken van de Olympische spelen. 19 medailles mocht Nederland mee naar huis nemen. Dit jaar was daar geen enkele paardensportmedaille bij.
De IJslandersport als Olympische sport invoeren lijkt onmogelijk. Er is wel een overkoepelende organisatie, de FEIF, maar met voornamelijk Europese ruiters voldoet de sport niet aan de eisen van populariteit. Daarnaast wil het IOC niet meer dan 28 sporten op de Olympische Zomerspelen. Er zijn meer gegadigden die graag als Olympische sport op de lijst zouden willen, zoals softbal. Voor de Olympische Winterspelen - IJslanderwedstrijden kun je immers prima op het ijs houden - is er iets meer ruimte in de hoeveelheid sporten die uitgevoerd mogen worden, maar het probleem van niet voldoende populariteit blijft.
Een meer voor de hand liggende optie zou dan zijn om de IJslandersport onder de paardensport te scharen als Olympische Zomerdiscipline - de paardensport opdelen in een Winter- en Zomervariant klinkt toch wat gek. Dan treedt er echter een probleem op: de overkoepelende organisatie van de IJslandersport is niet verbonden aan de organisatie van de reguliere paardensport (FEI). Maar ook dan blijft het probleem van niet voldoende sporters wereldwijd. Mennen, voltige en reining kennen hetzelfde probleem, en ondanks dat zij wél aan de FEI verbonden zijn, is het ook voor hun niet genoeg om een Olympische discipline te zijn.
Bovenstaande laat nog geheel buiten beschouwing dat de paardensport als Olympische discipline sowieso onder vuur ligt. Het overvliegen van de paarden - naast de menselijke atleten - en het regelen van hun onderkomen is een dure aangelegenheid. Daarnaast wordt getwijfeld aan de wereldwijde populariteit. Daar komt nog bij dat men zich afvraagt of het wel echt een (top)sport is, wanneer je deze sport tot op hoge leeftijd - ruiters van boven de vijftig op de OS is geen uitzondering - kunt beoefenen.
Maar er is nog een klein kansje om de IJslandersport te etaleren op de Olympische Spelen: de demonstratiesport. De zogenoemde demonstratiesport werd voornamelijk gebruikt voor het promoten van lokale sporten binnen het gastland. Zo werden op de Olympische Spelen van 1928 in Amsterdam kaatsen en korfbal getoond. Wanneer IJsland dus de Winterspelen - de Zomerspelen in de huidige vorm met de paardensport is immers ondenkbaar- zou organiseren, zou de IJslandersport als demonstratiesport kunnen worden opgevoerd. Helaas werden de demonstratiesporten afgeschaft in 1992. Echter, in Beijing werd - na formele aanvraag - ook goedkeuring gegeven tot het organiseren van een wushu toernooi tijdens de OS. De kans bestaat dus nog steeds dat de IJslanders, wanneer zij eens de Olympische Spelen zouden organiseren, toestemming zouden kunnen krijgen tot het demonstreren van hun sport.
Kortom, de IJslandersport lijkt voorlopig nog niet op koers te liggen om een Olympische sport noch discipline te worden. Onze sport is echter nog steeds groeiende en de Spelen zijn voortdurend in ontwikkeling qua welke sporten er worden uitgevoerd; sommige sporten verdwijnen, andere verschijnen en sommige veranderen van vorm. Vooralsnog lijkt de kans het grootst om de IJslandersport als demonstratiesport op de OS te krijgen.
Maar waarom is de IJslandersport eigenlijk geen Olympische discipline?
Laten we bij het begin beginnen: de definitie van sport. Het IOC (International Olympic Committee) hanteert de volgende definities.
Een sport wordt vertegenwoordigd door één overkoepelende organisatie. Om een Olympische sport te zijn moeten voldoende sporters wereldwijd in de sport actief zijn.
Een discipline is een onderdeel binnen een sport, zoals bijvoorbeeld waterpolo en baanzwemmen verschillende disciplines zijn binnen de sport Aquatics.
Events zijn de onderdelen binnen een discipline waarop een medaille behaald kan worden, zoals de verschillende afstanden bij het zwemmen.
De IJslandersport als Olympische sport invoeren lijkt onmogelijk. Er is wel een overkoepelende organisatie, de FEIF, maar met voornamelijk Europese ruiters voldoet de sport niet aan de eisen van populariteit. Daarnaast wil het IOC niet meer dan 28 sporten op de Olympische Zomerspelen. Er zijn meer gegadigden die graag als Olympische sport op de lijst zouden willen, zoals softbal. Voor de Olympische Winterspelen - IJslanderwedstrijden kun je immers prima op het ijs houden - is er iets meer ruimte in de hoeveelheid sporten die uitgevoerd mogen worden, maar het probleem van niet voldoende populariteit blijft.
 |
| Ook een leuke prijs voor de OS. |
Een meer voor de hand liggende optie zou dan zijn om de IJslandersport onder de paardensport te scharen als Olympische Zomerdiscipline - de paardensport opdelen in een Winter- en Zomervariant klinkt toch wat gek. Dan treedt er echter een probleem op: de overkoepelende organisatie van de IJslandersport is niet verbonden aan de organisatie van de reguliere paardensport (FEI). Maar ook dan blijft het probleem van niet voldoende sporters wereldwijd. Mennen, voltige en reining kennen hetzelfde probleem, en ondanks dat zij wél aan de FEI verbonden zijn, is het ook voor hun niet genoeg om een Olympische discipline te zijn.
Bovenstaande laat nog geheel buiten beschouwing dat de paardensport als Olympische discipline sowieso onder vuur ligt. Het overvliegen van de paarden - naast de menselijke atleten - en het regelen van hun onderkomen is een dure aangelegenheid. Daarnaast wordt getwijfeld aan de wereldwijde populariteit. Daar komt nog bij dat men zich afvraagt of het wel echt een (top)sport is, wanneer je deze sport tot op hoge leeftijd - ruiters van boven de vijftig op de OS is geen uitzondering - kunt beoefenen.
 |
Voorlopig geen plaatje op de Olympische Spelen: Yoni Blom
met Bjartur frá Aquadraat.
|
Maar er is nog een klein kansje om de IJslandersport te etaleren op de Olympische Spelen: de demonstratiesport. De zogenoemde demonstratiesport werd voornamelijk gebruikt voor het promoten van lokale sporten binnen het gastland. Zo werden op de Olympische Spelen van 1928 in Amsterdam kaatsen en korfbal getoond. Wanneer IJsland dus de Winterspelen - de Zomerspelen in de huidige vorm met de paardensport is immers ondenkbaar- zou organiseren, zou de IJslandersport als demonstratiesport kunnen worden opgevoerd. Helaas werden de demonstratiesporten afgeschaft in 1992. Echter, in Beijing werd - na formele aanvraag - ook goedkeuring gegeven tot het organiseren van een wushu toernooi tijdens de OS. De kans bestaat dus nog steeds dat de IJslanders, wanneer zij eens de Olympische Spelen zouden organiseren, toestemming zouden kunnen krijgen tot het demonstreren van hun sport.
Kortom, de IJslandersport lijkt voorlopig nog niet op koers te liggen om een Olympische sport noch discipline te worden. Onze sport is echter nog steeds groeiende en de Spelen zijn voortdurend in ontwikkeling qua welke sporten er worden uitgevoerd; sommige sporten verdwijnen, andere verschijnen en sommige veranderen van vorm. Vooralsnog lijkt de kans het grootst om de IJslandersport als demonstratiesport op de OS te krijgen.
Reacties
Een reactie posten