"Schat, heb ik een gaatje op mijn kont?"

"Schatje, volgens mij heb ik een gaatje op mijn kont..." Het is zaterdagmiddag en we staan in de supermarkt. Ik voel vertwijfeld aan mijn billen, waar ik toch duidelijk een gaatje denk te voelen. 'Tja...' zegt Patrick. 'Kijk dan even!' zeg ik. 'Met je hand ervoor zie ik er weinig van,' is zijn weerwoord. Ik ben echter niet van plan om mijn achterwerk midden in een supermarkt grondig te laten onderzoeken.

Eenmaal thuis weet ik niet hoe snel ik mijn rijbroek weer uit moet krijgen. Het is onmiskenbaar, op mijn billen is een stuk van het leren zitvlak doorgesleten. Gelukkig valt het mee met hoe opvallend het gat is. Tel daarbij op dat het een zwarte broek is en ik op dat moment een zwarte onderbroek droeg, dus waarschijnlijk heeft niemand in de supermarkt ook maar iets gemerkt. Pfieuw.

Terwijl ik naar de doorgesleten plek staar, probeer ik me te bedenken welke rijbroek ik dan morgen aan wil. Het gat zit uitgerekend in een van mijn twee softshell rijbroeken, het type broek dat ik het allerliefste draag op winderige, regenachtige ochtenden in november.  En laat de weersvoorspellingen nou net in die richting wijzen...

Lekker dik ingepakt -

mét een softshell rijbroek - op pad!

Foto van oktober 2015.

Ik kijk van de kapotte zwarte shoftshell rijbroek naar de bruine die al tijden klaar ligt om afgevoerd te worden, maar die om onduidelijke redenen - luiheid waarschijnlijk - nog steeds ligt waar ik hem eerder heb achtergelaten. In die bruine broek zit een écht gat, gelukkig op een minder opvallende plaats; tussen mijn benen. Voor mijn gevoel moet ik nu kiezen tussen drie kwaden: een van de kapotte broeken, of toch maar een koudere rijbroek aan...

De beruchte bruine softshell rijbroek, hier overigens nog heel.
De foto is gemaakt op 16 mei 2016, toen we Kólga naar haar
date met Djákni brachten.

Na lang wikken en wegen besluit ik dan maar te gaan voor die bruine broek met het minder opvallende gaatje. Als ik bij mij bijrijd-IJslanders aankom, check ik in de auto nog snel even de status. Valt mee, denk ik, zou niet op moeten vallen. En dus ga ik redelijk gerustgesteld aan de slag met het poetsen van de paarden.

Wanneer ik me voorover buig terwijl ik bij een van de paarden de benen van zand ontdoe, vraagt een van de meiden ineens heel onschuldig: 'Hé Bernette, heb jij nou een gaatje in je broek?'