Help, mijn pony is te dik! - De eerste stapjes

Twee weken geleden postte ik dat Dita te dik is en nodig moet gaan afvallen. Inmiddels zijn we met de eerste stapjes in haar afval-proces begonnen. Waar liepen we tegenaan? Wat lukte er wel? Je leest het in deze blog!

Als eerste hebben we kritisch naar ons voermanagement gekeken. De paarden staan nu op strookbegrazing, aangevuld met (natgemaakt) hooi. Na het werk krijgen ze wat krachtvoer, al kreeg Dita de laatste tijd al een halve Summerfitkoek in plaats van krachtvoer. Voor de IJslanders werkt dit perfect, want beide zijn mooi op gewicht. Voor Dita is dit echter te veel, zeker in combinatie met de weinige arbeid die ze verricht. Toch hebben we besloten om voorlopig alleen het krachtvoer aan te passen naar een muesli (Pavo InShape) die wel alle mineralen en eiwitten bevat, maar verder bijna suikervrij is. We vinden het voor Dita nog niet gewenst om haar gedeeltes van de dag apart te zetten of om haar met graasmasker op de wei te zetten. Dit is wel een optie die we open houden voor later, mocht meer beweging niet afdoende zijn. 

Daarna zijn we gaan kijken hoe we Dita meer beweging kunnen geven. Onze schema's zijn best vol, en we pakken toch gauw een van de IJslanders als we met de paarden bezig gaan. Daarbij is Dita natuurlijk geen rijpaard, dus moeten we wat creatief zijn met hoe we haar toch voldoende beweging kunnen geven. Longeren is natuurlijk een heel gemakkelijke manier van laten bewegen, dus dat staat nu voor elke week in ieder geval een keer op de planning. Longeren is echter ook wat saai en een vrij eentonige manier van trainen als je dat (te) vaak moet doen, dus we willen zeker niet alleen maar longeren. Gelukkig kunnen we in de longeertraining nog wat afwisselen door het toevoegen van balkjes en/of een klein sprongetje. Lange teugelen is ook een fijne manier om met Dita bezig te zijn, vooral ook om meteen wat aan correct gebruik van haar lichaam te werken, dus ook dat zullen we zeker meenemen.

Dita wordt super fanatiek met springen

Verder kunnen we natuurlijk met Dita wandelen. Dit vindt ze ook erg leuk, maar om het tempo iets op te voeren, moeten we zelf ook aan de bak... Fietsen zou kunnen, maar vind ik vaak toch nog wat spannend. En ineens was daar een idee. Op IJsland nemen ze heel vaak een of meer handpaarden mee op buitenrit. Ter afwisseling van het rijdpaard, als lastpaard, om een jong paard ervaring op te laten doen. Het is vast makkelijker met twee paarden van ongeveer dezelfde grootte, maar als we het niet proberen, dan weten we nooit of het iets is...

En zo geschiedde. Loði werd gezadeld, Dita kreeg een halster om en kijken maar wat er gebeurt. Dita was nog wat onwennig, maar Loði nam zijn taak zeer serieus en wees Dita op haar plek als ze te ver voorbij gestoven kwam. Na een paar wiebelige rondjes vielen alle puzzelstukjes op hun plek en reden we zo linksom en rechtsom en in meerdere versnellingen over de wei! Dit hebben we nog een paar keer herhaald op de wei, zodat we allemaal goed kunnen wennen aan wat de bedoeling is. Vooralsnog werkt dit heel goed, waarbij Dita stevig moet doorlopen om Loði bij te houden in stap, en waarbij Loði's langzame tölt tempo ideaal is voor Dita om naast te draven. En ideaal voor mij om op te zitten, natuurlijk 😉

Oefenen met handpaardrijden op de wei

Liepen we nog ergens tegenaan? Ja, zeker wel. Nadat ik op een gegeven moment Grýla en Loði gereden had, 'moest' Dita voor mijn gevoel ook nog. Toen moest ik mezelf echt wel even een schop onder de kont verkopen om toch nog even met haar bezig te gaan. Hopelijk gaat dat beter als we meer routine hebben. Verder vind ik het nog lastig om nog meer aanpassingen in het voerbeleid te doen, zowel praktisch als gevoelsmatig en hoop ik vooral dat meer beweging al een groot deel van het probleem gaat verhelpen. En dan was er nog het weer van afgelopen weekend, waarin ik het echt niet eerlijk naar de paarden vond om iets te doen. 

Maar, vooralsnog ben ik vooral positief over hoe het gaat. Met handpaardrijden hebben we hopelijk een fijne manier gevonden om Dita wat meer beweging te geven, naast longeren en wandelen. Het doel is dat ze binnenkort als handpaard eens mee gaat op buitenrit, kijken hoe dat gaat. Het doel is nog steeds zo'n drie keer per week met haar aan de slag te gaan. Een keer per week op buitenrit als handpaard zou mooi zijn, en dan nog twee trainingen op de wei door middel van longeren of lange teugelen, afgewisseld met wandelingetjes. 

Kortom, ik ben blij met de stappen die we al gezet hebben, tijd om daar meer routine in te krijgen!