Help, mijn pony is te dik!

Vanochtend zag ik een mail van Pavo in mijn mailbox. Ze maakten reclame voor hun nieuwste voer, Pavo InShape, en de mail bevatte een uitnodiging voor een webinar over het laten afvallen van te dikke paarden. Ik scrolde wat door hun website, las wat van hun artikelen over te dikke paarden. Wat ik al veel langer wist realiseerde ik me nu eens te meer: Dita is écht te dik en daar moet nu écht wat aan gebeuren.

Dita tijdens een wandeling. Je kunt hier ook goed zien dat ze
vetophopingen in de hals krijgt, waar ze ook aan schuurt.

Dita is dus te dik. Al langer, overigens. Vorige zomer hield ik mezelf nog voor dat het in de winter met alleen maar hooi vast beter zou gaan. En dan ging ik écht meer met haar doen. Toen puntje bij paaltje kwam, slaagde ik er soms maar net in om Grýla en Loði beweging te geven. Nu, in Corona-tijd, was ik weliswaar elke dag met de paarden bezig, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik me vooral op Loði en Grýla focuste. Dita stond (staat) dan zomaar enkele weken stil.

Naast het gebrek aan beweging, kan er misschien nog wat winst behaald worden in het voerbeleid. We geven al beperkt gras door middel van strookbegrazing, aangevuld met hooi. Dita moet dat al uit de hooiruif pulken, terwijl de twee IJslanders het er vanaf de bovenkant uit kunnen halen. Krachtvoer krijgt ze nauwelijks, alleen een vitaminekoekje. Haar grasinname zou nog iets verder beperkt kunnen worden door een graasmasker of tijdelijk apart zetten, maar daar zitten nog wel wat twijfels, zowel van de praktische als de gevoelsmatige kant.

Maar goed, één ding is heel duidelijk, Dita moet echt gaan afvallen. En alle excuses gaan nu gewoon overboord, want het is altijd makkelijker om excuses te verzinnen om iets niet te hoeven doen.

Hier is dan het plan:

• De komende weken gaan we in elk geval beginnen met meer beweging te geven. Drie keer in de week 20 tot 30 minuten lijkt me in deze fase ideaal. Vanuit hier kunnen we hopelijk in tijdsduur en frequentie gaan uitbouwen. Ideaal gezien zit er een rustdag tussen twee trainingen, waarbij Dita uiteraard gewoon op de paddock staat, zodat ze niet volledig stil staat na een dag actief werken. Of we altijd een rustdag kunnen inbouwen zal de praktijk moeten uitwijzen.
• De beweging zal voornamelijk bestaan uit longeren, balkjes lopen en wandelen. Op de langere termijn wellicht ook fietsen, maar dan moeten we ook nog even het een en ander bevestigen aan de hand. Eerst maar veilig wandelen dus 😉 Wandelen is bij ons overigens niet lanterfanten, want als ik stevig doorloop, dan moet Dita draven. Dat is dan weer het makkelijke aan de korte pootjes van een shet 😉
• We gaan bijhouden hoe het ons vergaat. Dat is niet alleen een stok achter de deur, het is ook een mooi verslag van onze voortgang (of stilstand, maar daar gaan we niet vanuit!). Daarbij is het ook nog eens een goed excuus om deze blog weer eens nieuw leven in te blazen. Verder zou het mooi zijn als we hiermee anderen die worstelen met een te dik paard kunnen inspireren, we ervaringen uit kunnen wisselen en elkaar kunnen motiveren. Schroom dus vooral niet om jouw ervaringen te delen!

Vandaag hebben we al een rondje van een half uur gelopen, dus: de kop is eraf, we gaan ervoor!