Kollies kleurrijke manen

Ineens lopen de tranen over mijn wangen. Dat is gek, want ik sta al ruim tien minuten te praten over Kollie. De naam van Kollie is al verschillende keren gevallen, zonder dat ik er een traan om liet. En ineens, ineens schiet ik toch vol. Het idee dat ik ein-de-lijk iets met haar prachtige haren ga doen, maakt me plotseling emotioneel.

Ik twijfel al langere tijd óf en wat ik met Kólga's manen wil doen. Het is het laatste 'stukje' dat ik van haar heb, en ik ben als de dood om dat kwijt te raken. Die angst heeft me altijd tegen gehouden iets met de haren te doen.


Dat verandert op Horse Event. Tijdens een rondje langs de andere standhouders, stuit ik op een stand met sieraden van paardenhaar, van MakeDreamz. Ik twijfel even, bang dat het te confronterend is, maar iets in me is ook nieuwsgierig. We - mijn moeder en ik - lopen op de stand af.

Een ontzettend lieve vrouw komt ons tegemoet. Zij laat ons gepassioneerd alle sieraden zien. Haar eigen armband, gemaakt van de staartharen van haar paard, draagt ze al acht (!) jaar onafgebroken. Het is er niet aan af te zien, alle haren zitten nog keurig op hun plek.

Bij de ringen kan ik niet stoppen met kijken. De haren zijn zo mooi verwerkt in vlechten en ingelegd in de ring. En dan weet ik het ook heel snel: ik wil een ring.

Dan komt ook de overdracht van haren ter sprake. Enigszins beschaamd biecht ik op dat ik liever niet opstuur. Ik heb zelf enkele jaren op een postkantoor gewerkt, en ik weet hoeveel pakketjes er kwijt raken. Het laatste stukje van Kólga dat ik heb stuur ik echt niet op.  'Nou, dan geef je ze morgen toch even bij ons af?' En dan komen de tranen.

Enkele weken later word ik opgebeld door Margreet, de vrouw met de vaardige handen en creatieve ideeën achter alle sieraden. Ze heeft dit nog nooit meegemaakt. De haren zijn zó slecht, ze kan er geen vlecht mee maken. Al die tijd, nat en vies, in een geïmproviseerde zak van een dierenartshandschoen, hebben de haren geen goed gedaan. Een alternatief is om de haren in hars te laten inleggen. Zonder verklaarbare reden word ik weer overvallen door emoties. Mijn moeder is echter haar nuchtere zelf: 'in die hars zijn de haren beter beschermd'.

Een paar dagen later mag ik de ring komen halen. Ze is prachtig geworden. Margreet had gelijk, Kólga's mooie kleuren komen prachtig uit in de hars. Ik doe de ring om. Kólga is weer bij me.



Reacties