Loslopende pony's

Loslopende pony’s
Over als de politie moet helpen paarden vangen.


Eerder gepubliceerd op de website van ROS-magazinen in juni 2014.

‘Loslopende pony's zetten buurt op stelten’, kopt het plaatselijke nieuws. Erbij een foto van agenten die verwoede pogingen doen om een groep eigenwijsheid uitstralende Shetjes bij elkaar te drijven.

Pfff… gelukkig niet die van ons! 

Ik herinner me ook gelijk een telefoontje van Bernette. "Mam, weet jij raad? De IJslanders die sinds kort even verderop staan, lopen los. Het lukt mij niet ze te benaderen en er is een politielint met 'niet betreden' gespannen."

Politieafzetting

Ik weet gelijk over welke paarden ze het heeft. De groep is er recent -onder discutabele omstandigheden- gehuisvest en ons is niet bekend wie de eigenaar is. De drukke verkeerssituatie kennende, zie ik net als haar gelijk het enorme risico van dit vrijbuiteren in. Op meer dan een uur reisafstand kan ik uiteindelijk niet anders dan advies geven. "Bel de politie!", opper ik. "Die weet of dat lint ergens voor dient en zij kunnen eventueel verder actie ondernemen." 

Een tijd later spreek ik een woedende Bernette. Wat of de politie wel niet denkt?! Bij 0900-8844 is ze eerst 30 minuten in de wacht gezet met als gevolg een einde aan haar beltegoed. Daarna heeft ze drie kwartier moeten wachten op een motoragent, die onmiddellijk constateert dat hij versterking nodig heeft. In het volgende half uur wachten doet hij -een broekie nog- vast een poging een verklaring op te nemen. Als Bernette aangeeft eerst te denken dat het mogelijk ons IJsje was dat ze onderaan de weg zag lopen, vraagt hij meesmuilend of ze eigenlijk wel goed weet hoe haar eigen paard eruit ziet. Daarna valt hij over het feit dat ze geen ID bij zich heeft en weet ze zich nog net onder een boete daarvoor uit te praten. Als de versterking uiteindelijk is gearriveerd, lukt het de paarden weer achter een afzetting te krijgen. De geplande buitenrit zit er helaas voor Bernette inmiddels niet meer in. En haar vertrouwen in 'blauw op straat' is daarbij tot ver onder het nulpunt gekelderd.

Groepje eigenwijze pony's bij ons in de buurt,
die overigens niets met beide voorvallen te maken hebben.

Als ik later samen met Bernette op de wei bezig ben, komt de motoragent -bij ons nog steeds bekend onder zijn 4-cijferige meldcode- nog even 'buurten'. Als ik naar hem toeloop, sist Bernette -mij langer kennend dan vandaag- "Niet tegen hem gaan preken!" Maar tegen mij is hij poeslief en voorkomend. Hij weet te vertellen dat nader onderzoek naar de eigenaar en omstandigheden elders hebben uitgewezen dat dit al de derde(!) keer is in korte tijd dat de paarden zijn uitgebroken. Trots meldt hij dan ook dat hij... een bon heeft uitgeschreven. 

Tja... 't Is wat.. die loslopende pony 's!